Laatste update vanuit Kabanga!!

Last update!!!
Wat is de tijd ontzettend snel gegaan!! Op de valreep nog vlug een laatste update vanuit Kabanga!! De eindbeoordeling van het Kabanga Hospital is binnen! Het project is af, de feedback van Avans verwerkt, conclusies getrokken en de aanbevelingen gedaan. Momenteel zijn we druk aan de Prezi! Op naar de eindpresentatie donderdag 25 juni!! Leg dat diploma maar alvast onder de printer ;-)

Project Low Back Pain – short version ;-)
De afgelopen maanden hebben we hard gewerkt om het doel van ons project, oftewel de hulpvraag van Joshua (Fysiotherapeut Kabanga Hospital), te beantwoorden:

Hulpvraag: Hoe voer ik een gestructureerde anamnese, onderzoek en behandeling uit bij patiënten met aspecifieke lage rugklachten?

Om een antwoord te geven op deze vraag hebben we uiteraard eerst onderzoek gedaan naar de huidige situatie. De uitkomsten vergeleken met de gewenste situatie en een plan van aanpak opgesteld hoe deze te realiseren.

Met bovenstaand proces en de daadwerkelijke realisatie/ implementatie kunnen we wel een aantal pagina’s vullen! Laten we daar nu momenteel net geen tijd en puf meer voor hebben ;-)

Even kort door de bocht… Om tot de gewenste situatie te komen hebben we een naslagwerk gemaakt met daarin onderstaande “producten”.

• Structuur anamnese
• Onderzoekformulier
- Basis functie onderzoek
- Triage van Waddell
- rode vlaggen en gele vlaggen
- Prediction Rules Hicks
- De 3 profielen aspecifieke lage rugklachten met bijbehorende
behandelbare grootheden
- Specifieke testen
• Behandeling Fysiotherapeut – Mobiliseren/stabiliseren
- Folder met daarin oefeningen met betrekking tot actieve
oefentherapie
- Folder met daarin voorlichting correct ruggedrag,
belasting/belastbaarheid
• Klinimetrie: NPRS, PSC, QBPDS
• Uitwerking meest voorkomende (a) specifieke lage rugklachten

Dit naslagwerk vormt de rode lijn door het gehele project en is grotendeels op locatie geïmplementeerd.

Daarnaast hebben we, in samenwerking met Dr. Rutomo, getracht de patiëntenstroom van de Out Patiënt Department richting de afdeling Fysiotherapie te veranderen. De patiënt met aspecifieke lage rugklachten krijgt nu de keus:

1) NSAID’s via Clinical Officer op de Out Patient Department
2) Behandeling Fysiotherapeut
3) Combinatie van bovenstaande

Disabled Children Campus
Via de eigenaar van de plaatselijke Starbucks zijn we uitgenodigd om een bezoek te brengen aan de Albino Campus. Deze Campus ligt achter het Kabanga Hospital en wordt streng bewaakt door gewapende beveiligers en grote dikke muren voorzien van glasscherven.

Momenteel verblijven er bijna 300 kinderen op de Campus met een lichamelijke of geestelijke beperking. Het ene kind is blind, de andere doof, lichamelijk beperkt, maar ook skin disabled = de Albino. Een andere benaming voor de Albino is Zero Zero, oftewel ghost. Volgens sommige Tanzanianen is de Albino geen mens, maar een geest.

Zoals eerder aangegeven zijn er tot op de dag van vandaag nog altijd klopjachten op Albino’s. Kinderen worden van straat gepikt, huizen overvallen en voor de ogen van familieleden worden ledematen afgehakt. Dat allemaal voor de botten!! Deze botten, welke totaal hetzelfde zijn als de botten van ieder ander mens, bevatten volgens de traditionele geneeswijze stoffen met een helende werking.

Kinderen met een beperking vormen in Tanzania een blok aan het been van veel families. Een kind wordt geacht al op jonge leeftijd mee te draaien in het huishouden. Wanneer vader en moeder aan het werk zijn, zorgt bijvoorbeeld het oudste kind voor zijn of haar jongere broertjes en/of zusjes. Het eten dient bereid te worden, de was gedaan, de chamba (moestuin) geoogst etc. Vaak worden deze kinderen gewoonweg achtergelaten op een dergelijk Campus. Om deze kinderen toch een toekomst te bieden, is het kamp in Kabanga uitgerust met een Primary en Secundary school. Op deze school krijgen overigens ook de kinderen uit Kabanga zonder beperking onderwijs.

Veel van de inwoners van Kabanga werken in het Kabanga Hospital. Dit betekent dat de meesten van hen een redelijke opleiding hebben genoten. Ze weten beter wat betreft bijvoorbeeld de Albino. Het is heel mooi om te zien hoe men hier met de kinderen van de Campus omgaat. Zo scheuren hier regelmatig kinderen met en zonder beperking in rolstoelen over het zandpad.

Op pad met Joshua
Vorige week zondag zijn we de gehele dag met Joshua op pad geweest. In de ochtend zijn we, geheel volgens lokale traditie, naar de kerk geweest. Bijzijn = meemaken, maar een dienst van minimaal vier uur!! Hoe gaan we dit als fanatiek kerkganger in hemelsnaam overleven!!??

Om eerlijk te zijn was het een ontzettend bijzondere ervaring! Er werd volop gezongen, gedanst en gelachen! Moeders die hun kinderen voeden, kinderen die onderling aan het spelen zijn, de vrijheid om gewoon naar binnen en naar buiten te lopen. Het kan allemaal!!

Aangezien iedereen elkaar binnen de kerkgemeenschap kent is het noodzakelijk dat je je als bezoeker introduceert… Ja deze twee Mzungu’s mochten dan ook met Joshua naar voren komen om zich persoonlijk voor te stellen!! Natuurlijk probeer je dat in je beste Swahili! Nou… ze vonden het geweldig! Nog nooit in het openbaar zo (uit)toegelachen ;-) Uiteraard werd er meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om ons flink te laten doneren.

Na de dienst hebben wij een rondleiding gekregen door het dorp en kennisgemaakt met de vader van Joshua. De moeder van Joshua is afgelopen december overleden en ligt, ook weer volgens traditie, in de achtertuin van zijn ouderlijk huis begraven.

Het huis van Joshua is van leem, voorzien van een golfplatendak en opgedeeld in verschillende delen. Deze delen staan wel tegen elkaar gebouwd, maar zijn niet onderling met elkaar verbonden. Het allereerste gebouw, waar hij voorheen alleen met zijn vrouw woonde, is inmiddels gebombardeerd tot voedselopslag. Gewoon een leeg huis wat helemaal volgestouwd is met maïskolven… In het nieuwe gebouw is de woonkamer van 8m2 en zijn de twee slaapkamers. Dan heb je nog een apart gebouw waar de douche en toilet zich bevinden. Daarachter staan de fruitbomen en is het hok van zijn drie varkens. De keuken grenst aan het eendenhok. Alle gebouwen zijn rondom een binnenplaats gebouwd. Op de binnenplaats is de waterpomp geplaatst, ligt het maïs in de zon te drogen, tref je overal rondslingerende gekleurde slippers, hangen schooltenues aan de waslijn, lopen de kippen en eenden met hun kuikentjes vrij rond en staat het vooral vol met nieuwsgierige kinderen uit de gehele buurt!!

Na de rondleiding nemen we met Joshua plaats in de woonkamer. Zijn vrouw en kinderen zorgen voor het eten. Wanneer de deksel van de pan gaat voelen we ons redelijk schuldig. Geen Ugali met spinazie en bonen, maar rijst met eend!! Eend die vanochtend nog op de binnenplaats rondliep…

Pas na het eten komt de vrouw van Joshua, Mama Rosemary, bij ons zitten. Joshua vertelt, wrijvend over zijn buik, dat hij een goede vrouw heeft. This one has delivered four children. Het is allemaal heel goed bedoeld, maar na zoveel maanden kan ik er nog steeds niet over uit hoe mannen hier over vrouwen denken en praten.

Koningsdag
Dat het in Nederland Koningsdag was, hebben ze hier in Kabanga en Kasulu geweten! Grootste plannen hadden we! Oranje tractor, geluidsinstallatie, bier, Nederlandse feestmuziek, oranje kleding etc etc. Het weer was helaas ook echt Nederlands…., maar goed kleinigheidje blijf je houden… Rennende kinderen, toeterende auto’s, gillende vrouwen. Geweldig!! De tractor was alleen iets minder blij met onze feestvreugde. Compleet verregend en met motorpech hebben we het toch maar voor gezien gehouden…

Afscheidfeestje
Ons laatste weekend met de meiden in het Holland House is een feit! We hebben getracht om deze feestelijk en in “stijl” af te sluiten… Uitnodigingen de deur uit, afscheidscadeautjes check! Twee dagen zijn we bezig geweest: huis opruimen, inkopen doen, koken, bakken en niet te vergeten onze speciaal gemaakte outfit….

Ook hier hadden we weer te maken met een klein inimini cultuurverschilletje… Bij lange na niet alle genodigden kwamen, zonder afmelding, opdagen! Zoals wij uit respect altijd alles uitproberen, werd onze Hollandse kookkunst op aandringen en met lange tanden naar binnen gewerkt. Al gauw kwamen we onderling tot de conclusie dat we de drank toch echt zelf meester gingen maken. De cake, koekjes, het bananenbrood en de wentelteefjes hebben we uitgedeeld in het dorp.

Op pad!!!
Na ruim vier jaar ontzettend hard studeren is het tijd om onze “studententijd” goed af te sluiten! Hoe doe je dit? Juist met de backpack!!! Paul maakt een mooie reis om Lake Victoria en gaat kijken wat er naast Tanzania in Uganda en Kenya te beleven valt. Ikzelf zak af naar het zuiden en reis via Malawi en Mozambique naar Zuid Afrika met als eindbestemming Kaapstad. Het aller aller allerlaatste weekend komen we met de meiden bijeen op het Tanzaniaanse eiland Zanzibar! Gezien bovenstaande vermoeden we dat iedereen zich wel iets kan voorstellen over de wijze waarop wij deze fantastische reis gaan afsluiten ;-)

Tot slot
Mensen dat was het dan!! Bijna 1 jaar aan voorbereidingen en 13 onvergetelijke weken in het oh zo bijzondere Tanzania. Minor Internationalisering… wat een toegevoegde waarde!! Allen bedankt voor het volgen van onze spetterende verhalen ;-) Degene die graag inhoudelijk meer hoort over ons project; donderdag 25/6 ;-P. Voor alle andere adios en tot 22/6!!